اثر عشق

یک مرغ خانگی تا زمانی که تنهاست بالهایش را  روی پشت خود جمع می کند،آرام می خرامد،هی گردن می کشد کرمکی پیدا کند تا از آن استفاده نماید.از مختصر صدایی فرار می کند.

اما همین مرغ وقتی جوجه دار شد،عشق و محبت در کانون هستی اش خانه کرد،وضعش دگرگون می گردد.

بالهای به پشت جمع شده را به علامت آماده برای دفاع پایین می اندازد،حالت جنگی به خود می گیرد.

قبلا به احتمال خطری فرار می کرد اما اکنون به احتمال خطری حمله می کند.

این محبت و عشق است که مرغ ترسو را به صورت حیوانی دلیر جلوه گر می سازد.

بر گرفته از کتاب جاذبه و دافع امام علی(علیه السلام) نوشته شهید مطهری