به عمل کار بر آید به سخنرانی نیست
يكشنبه, ۲۵ تیر ۱۳۹۶، ۰۴:۳۸ ب.ظ
خداوند متعال وقتی حضرت آدم را آفرید چنین فرمود: فَتَبارَکَ الْلهٌ أَحْسَنُ الْخالِقینَ.«مؤمنون-۱۴»
و این چنین خداوند به خودش تبریک گفت.تبریک گفتن خداوند به خاطر آفرینش جسم خاکی انسان نبود بلکه به خاطر آفرینش نعمتی بود به نام عقل که باعث شد تا از آن به بعد انسان بشود اشرف مخلوقات؛انسان بشود خلیفه خدا و با این نعمت خداوند،انسان را از سایر موجودات جدا ساخت.
اما مسئله داشتن عقل نیست بلکه استفاده کردن درست از آن است لذا فرقی بین موجودی که عقل ندارد و انسانی که عقل دارد ولی از آن استفاده نمی کند ، نیست.
تنها عامل جدایی انسان از سایر حیوانات،قدرت تفکر اوست که اگر این قدرت را نداشته باشد با حیوانات دیگر فرقی نمی کند و گاهی هم از حیوانات پست تر خواهد بود.(أُوْلَئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ)«اعراف-۱۷۹»
اشرف مخلوقات بودن،خلیفه خدا بودن و متمایز بودن از سایر حیوانات فقط به شرط استفاده کردن از عقل و قدرت تفکر است.
در مورد عقل و تفکر احادیث زیادی وجود داره از جمله:
قال الامام علی (علیه السّلام) : أَلْفِکرُ رُشْدٌ، أَلْغفلَهٌ فَقْدٌ. «غررالحکم، ح ۸۵»
امام علی (علیه السّلام) فرمودند: اندیشه مایه رشد و کمال است و غفلت موجب گمراهی.
قال الامام الصادق (علیه السّلام): کانَ أَکْثَرُ عِبادَهِ أَبی ذَر أَلتَّفَکُرَ و الْأِعتِبارَ. «بحارالانوار، ج ۷۱، ص ۳۲۳»
امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: بیشترین عبادت ابوذر (ره) اندیشیدن و پند گرفتن بود.
خداوند به انسانها عقل و قدرت تفکر را عطا کرد تا با کمک آن بتوانند راه را از چاه تشخیص دهند.
«حال نوبت ماست تا به وظیفه خود عمل کنیم و با کمک عقل به سعادت ابدی برسیم»
